دل نوشته

خداي من عاشقيم سادگيم بودمهرباني ام ذاتي وبخشندگي ام از کودکي بود
خدايا محبت کردنم مادرانه وازسردوست داشتن بود
خدايا اشک هايم نگرانيهايم وتپش قلبم براي کسي که تاکنون نبود...بود
خدايا کودکي ام ونوجواني ام تشنه ي محبت بودم
وعاشق محبت کردن خدايا لالايي شبانه هايي که مادرم نگفت خودم ميگفتم
و اوميخوابيد......خدايا من کودکانه يامادرانه يا...نميدانم ازسرعشق
عشق ميورزيدم وآرام بخشش بودم مسکني شده بودم ميان غصه هايش
دردش ميدادم ودرد ميکشيدم اماآرامش ميکردم....
...اما خدايا نميدانم کاش هيچوقت نشناخته بودمش هيچوقت
هنوزهم قلبم دردميکند ...بارها بيمارستان رفته ام وخوب نشدم
خداياااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا
شبها درخود ميپيچم از درد واشک ميريزم اما شرم ميکنم بازهم طلب دکتري را کنم
خدايا پشيمان ازگذشته ي خويشم توبه کردم توبه نصوح وهرگزبرنميگردم
خدااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااياااااااااااااااااااااااااااااااااااا
کاش مرا پيش خودميبردي خسته شدم از زندگي
خدايا ازنفس کشيدن بدم مي آيد
خدايا از اين اشکها ودردقلبم بيزاااااااااااااااااااااااااااااااااااااارم
خدايا بغض هاي تلخم اشک هاي داغم صداي گرفته ام
اگر کفاره گناهانم است راضيم
اما خداااااااااااياااااااااااااااااااااااا
تاوان اشتباهاتم نباشد......نباشد